Mieke overleefde het allemaal. Schrijver Joop van der Hor heeft van haar leven een mooi leesbaar verhaal gemaakt. Het gaat over een vrouw, maar het leest als een spannend jongensboek. Ik raakte geïnteresseerd in deze energieke vrouw en had onlangs een prettig gesprek met haar.
Interview: Mirjam Preusterink
Complimenten voor het mooie boek, ik heb het met veel plezier gelezen. Waarom is dit boek geschreven? “Het is een soort bewijs dat ik geleefd heb. Ik heb geen kinderen en ik heb de wens dat mijn verhalen en belevenissen niet vergeten worden. (Mieke lacht) Het zorgt ervoor dat ik een beetje onsterfelijk word. Het boek Van boerenmeid tot politievrouw is eerder een geschreven tijdslijn vol mooie verhalen en trieste herinneringen dan zomaar een boek over mijn leven. Ik kan heel goed proces-verbalen schrijven, maar ik had Joop van der Hor nodig om mijn levensverhaal op papier te zetten. Hij heeft geen sprookjesboek geschreven, hij heeft opgeschreven wat ik hem vertelde. Ik nam tijdens deze ontmoetingen geen blad voor mijn mond en heb zowel de mooie als de pijnlijke ervaringen verteld. Het is daardoor een reëel verhaal.”
Toen u solliciteerde bij de politie was dit uniek voor een vrouw. “Toen ik begon trof ik een organisatie aan die niet gewend was om met vrouwen om te gaan. Je mocht alleen een rok dragen, geen lange broek. Geen pistool en wapenstok bij je hebben. Geen nachtdiensten draaien, dat werd te gevaarlijk geacht en dat zorgde bovendien voor spanningen bij het thuisfront, vanwege de mannelijke collega’s. Vrouwelijke politieagenten werden niet aangesproken als agent, maar als koffiejuffrouw. ”
Heeft u zich weleens onveilig gevoeld? “Nee, wij hadden in die tijd veel gezag en dat ontbreekt tegenwoordig. Er heeft wel eens een vent tegen mij gezegd: “Maakt mij niet uit dat je een wijf bent, ik frommel je zo onder mijn auto.” Maar dat gebeurde niet. Ik ben wel een keer per ongeluk omvergereden, maar tegenwoordig rijden ze expres over politiemensen heen. Er werd niet zoveel gedronken, we hadden soms wel eens een sop. En er waren geen pillen en daardoor lang niet zoveel agressie.”
Wat is een sop? “Iemand die dronken langs de weg ligt.”
Hoe heeft u zich zo goed staande gehouden in deze mannenwereld? “Door mijn collega’s werd ik altijd moeder-Overste genoemd. Het moest vaak gebeuren zoals ik het wilde. Ik heb nooit echt last gehad van wat nu #MeToo wordt genoemd. Op een paar kleine incidenten na, zoals een opkruipende hand op mijn knie onder de tafel of een adjudant die tijdens het autorijden wel erg vaak naast de versnellingspook misgreep en langs mijn linkerbeen wreef. (Mieke lacht) Maar ik was altijd gelijk duidelijk naar deze hitsige collega’s, dat zorgde ervoor dat het misgrijpen snel stopte. Ook heeft het mij geholpen dat ik flexibel omging met humor, de ‘mannenhumor’. Deze wijkt behoorlijk af wat vrouwen leuk vinden. Je kunt je beledigd voelen als vrouw, maar er ook hartelijk om lachen. En dat laatste deed ik dan. Als het mij dan echt te gortig werd, zei ik er wat van.”
Wilt u de studenten van de politieacademie iets meegeven? ‘’Deze studenten krijgen mijn boek te lezen, heel leuk. Hopelijk hebben ze er wat aan in hun toekomstige werk. De politievrouwen van tegenwoordig hebben het stukken zwaarder dan ik destijds, ze lopen meer risico’s tijdens hun werk. Zij hebben gelukkig wel de voordelen die horen bij deze geëmancipeerde tijd, zoals zwangerschapsverlof e.d. Ik ben wel een beetje trots op mijn en de daaropvolgende generatie dat we het pad voor de huidige vrouwelijke werknemers hebben klaar gemaakt. Het is ze van harte gegund. Er is gelukkig veel veranderd de afgelopen zestig jaar.”
Hoe ervaart u het ouder worden? “Zwaar, ik ben 88 jaar en kan niet veel meer. Ik kon mij vroeger altijd zelf redden, maar moet nu veel vragen en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb evenwichtsstoornissen en loop daarom met een stok. (Mieke lacht) Maar ik ben optimistisch van aard, dus op naar de 100! “
Hoe blijf u fit? “Ik doe hiervoor mijn uiterste best, ik blijf in beweging. Ik wandel veel in de duinen en sport in de sportschool onder begeleiding van een personal trainer.”
U bent een vrouw met veel levenservaring. Hoe ziet u de toekomst van Nederland? “Ik ben geen zwartkijker, maar ik denk ook wel eens waar moet dat heen? Ik heb angst wat Poetin gaat doen, hoe de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zal aflopen. Maar ik denk ook dat de jeugd meer aan de natuur zal gaan denken, zodat het klimaatprobleem niet nog groter wordt. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik heb veel vertrouwen in de jeugd. Zij hebben de toekomst.”
De 220 pagina tellende biografie Van boerenmeid tot politievrouw geschreven door Joop van der Hor is verschenen bij uitgeverij De Meent. Het interview door Vijftig+ Magazine vond plaats in oktober 2022.