Conny, fijn dat je even tijd hebt voor een gesprek. We hebben net afgesproken om elkaar te tutoyeren. Je bent vorig jaar aan je hart geopereerd. Hoe gaat het nu met je? “Ik ben nog steeds herstellend, ik ben wat sneller moe en doe het daardoor noodgedwongen rustiger aan. Dat vind ik wel moeilijk. Het past eigenlijk helemaal niet bij mij, ik wil altijd maar doorgaan. Ik ben optimistisch ingesteld, het komt wel weer goed.”
Hoe kwam je erachter dat je geopereerd moest worden? “Ik had het helemaal niet door dat ik een hartprobleem had. Ik was een paar keer flauwgevallen. Ik ben toen naar mijn longarts gegaan, omdat ik sarcoïdose heb en dat heeft te maken met de lymfeklieren en de activiteit is zichtbaar op longfoto’s. Dat was het eerste waar ik aan dacht. De longarts heeft toen longfoto’s laten maken en zag op de foto dat het niet pluis was met mijn hart en verwees mij meteen door naar de cardioloog om het nader te onderzoeken. Dat was helaas niet goed. Ik moest een openhartoperatie ondergaan, er zijn vijf bypasses aangelegd. Ik ben er echt net op tijd bij geweest. Was ik vorig jaar niet geopereerd, dan hadden we nu niet samen gezellig kunnen praten.”
Hoe zou jouw echtgenoot Jan Peter Kesler je omschrijven? “Haha, ik denk: positief. Ik ben immers Tweelingen van sterrenbeeld. En die zien altijd de positieve kant van een probleem en proberen overal een oplossing voor te vinden. Maar JP, zo noem ik hem, is zelf ook erg optimistisch ingesteld.”
Hoe hebben jij en JP elkaar ontmoet? “In de maanden na het overlijden van mijn man Frank Goedhart kreeg ik veel steun van mijn buurjongen JP, hij studeerde destijds tandheelkunde en ik was een succesvolle zangeres met heel veel optredens in het land, dus veel kilometers met de auto, soms tot diep in de nacht. Tijdens mijn optredens kon hij dan voor zijn tentamens leren. Lange tijd bestond er slechts vriendschap tussen ons, ik had toen ook nog geen behoefte aan een nieuwe relatie. Maar toch werden we verliefd op elkaar. In 1987, vijf jaar na het overlijden van mijn eerste man, trouwden we. Het leeftijdsverschil tussen JP en mij heeft ook nooit een rol gespeeld. (JP is dertien jaar jonger dan Conny, red.) Kijk nu waar we zijn. Nog altijd heel gelukkig samen.”
Je ziet er goed uit. Wat is jouw geheim? “Een potje doet wonderen. Ik ben al jaren artiest en weet hoe ik mij moet opmaken. Ik ga beslist niet voor botox. Ik ben heel blij dat ik nog steeds rondloop op deze wereld en dat ik onlangs 78 jaar ben geworden.”
Je heeft een carrière die indrukwekkend is. Wat is een hoogtepunt? “Heb je even tijd? (Conny lacht) Dat zijn er zoveel. En wat zo mooi is: als je van je herinneringen kunt genieten, leef je twee keer. Maar wat er uitspringt, zijn mijn optredens in de jaren 70 samen met Johnny Jordaan, Tony Eijk, Ben Kramer en Toby Rix. Wij zijn naar Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika gegaan en hebben daar opgetreden voor de Nederlandse emigranten. Sommigen hadden zoveel heimwee naar Nederland, maar de vliegtickets waren toen ontzettend duur en daardoor onbetaalbaar voor velen. Het publiek was vaak zo emotioneel tijdens ons optreden, we waren een stukje thuis voor hen daar in het verre land. Dat was heel bijzonder en dankbaar om te doen.”
Wilde je als kind ook al zangeres worden? ”Ik wilde heel graag dierenarts worden. Maar toen ik elf jaar was, heb ik een zwaar ongeluk gehad. Ik ben aangereden door een legertruck. Ik heb lang in het ziekenhuis gelegen en gerevalideerd. Daar zong en speelde ik gitaar voor mijn medepatiënten. Dat is eigenlijk het begin van mijn muzikale carrière geworden.”
Wil je de lezers van het magazine Vijftig+ nog iets meegeven? ”Er zijn altijd verschillende aspecten aan een probleem. Probeer dan de positieve kant te zien.”
Heb je nog toekomstplannen? “Ik hoop dat mijn conditie verbetert en dat ik kan blijven optreden. Ik heb 35 jaar voor Philadelphia, een Stichting voor mensen met een verstandelijke en lichamelijk beperking gezongen en voor senioren. (Conny lacht) Dat waren vroeger ouderen, maar nu leeftijdsgenoten. Ik hoop dit nog lang te blijven doen. Het is heerlijk om iets te doen voor de medemens, bijvoorbeeld om ze blij te maken met mijn optredens.
Wie is Conny?
Conny Vink (Culemborg, 6 juni 1945) is een Nederlandse zangeres. Ze genoot vooral bekendheid in de jaren 60 en 70. Ze brak door met het liedje De Toeteraar. Had nog veel andere hits, zoals: Bossa Nova Boy, Dansen Is Plezier Voor Twee en Maak Je Niet Dik (Dun Is De Mode). In 1968 en 1969 doet Conny mee aan het Nationaal Songfestival en eindigt beide keren als tweede. Ze is in de jaren 70 te zien met André van Duin en Frans van Dusschoten in de revue Blij Blijven. In 2003 wordt ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Conny Vink heeft meer dan 130 liedjes uitgebracht waaronder een LP met kinderkoor De Schellebellen uit Soest en met het kinderkoor DE Waagzangertjes uit Alkmaar. Nog steeds treedt ze een paar keer per maand met veel plezier op. Conny woont met haar echtgenoot JP in Soestduinen. Voor meer informatie kijk op www.connyvink.nl